Monday, January 21, 2008

Στη λατρεμένη μου Μ...



Έχετε νοιώσει ποτέ την ανάγκη να ξέρετε πως αν γκρεμιστεί ο κόσμος γύρω σας, αν όλα καταστραφούν, όλοι σας οι κόποι και όλα σας τα όνειρα χαθούν και ο χειρότερός σας φόβος πραγματοποήθει, ότι υπάρχει κάποιος εκεί εξώ που θα είναι κοντά σας ό,τι και αν γίνει, θα ειναί το στήρηγμά σας, το λιμάνι σας? Η Μ. ήταν για μένα το δικό μου λιμάνι.Ήξερα πώς και τη μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου να είχα κάνει θα πήγαινα κοντά της και αυτή θα με περίμενε πάντα με μια τεράστεια αγκαλιά και τόνους αγάπης, αγάπης αληθεινής και αδιαπραγμάτευτης!!
Με τη Μ. γνωριστήκαμε πριν από 23 χρόνια. Δε θυμάμαι να σας πω πολλά για την πρώτη μας συνάντηση γιατί ήμουν μόλις 18 ημερών. Αρχικά ερχόταν στο σπίτι για να φροντίζει εμένα και τον αδελφό μου που ήμασταν μικρά, αργότερα έμεινε γιατί μας αγάπησε και την αγαπήσαμε και δε θέλαμε να αποχωρηστούμε. Έτσι σιγά σιγά έγινε η δεύτερη μαμά μου, η τρίτη γιαγιά μου. "Μαμά" τη φώναζα όταν ήμουν μικρή!!!!Πιστεύω πως έχω υπάρξει τυχερό και ευλογημένο παιδί γιατί ένοιωσα τη μητρική αγάπη και στοργή από δύο μεριές!!Όσα δε, γνωρίζω για τον εαυτό μου στη βρεφική και νηπιακή ηλικία, που η μνήμη είναι θολή αν όχι ανύπαρκτη είναι όσα μου διηγήθηκε αργότερα ηΜ..Διηγήσεις όμορφες και απαλές σαν παραμύθια!!
Δεν ήμουν μόνο εγώ ή ο αδελφός μου που τη λατρεύαμε. Όλα τα παιδιά, κατά ένα περίεργο τρόπο την πλησίαζαν, της μίλαγαν, ήθελαν να την αγκαλιάσουν και να παίξουν μαζί της. Εγώ τότε φυσικά φούσκωνα από περιφάνεια και ικανοποίηση που απολάμβανα όλα αυτά αλπόχερα!! Ήταν σα να είχε μαγνήτη και τραβούσε τα παιδιά κοντά της, μικρά και μεγάλα. Και η αλήθεια έιναι πως είχε έναν, την καλοσύνη της και την αθωότητά της. Μια της ματιά αρκούσε για να καταλάβεις πως ήταν πλημμυρισμένη από αυτά. Αυτό και όχι τα άσπρα της μαλλιά, βλέπαμε όλα τα παιδιά και τρέχαμε κοντά της!!
Και είναι από τις πιο όμορφες παιδικές μου αναμνήσεις οι βόλτες μας. Πιασμένες χέρι χέρι κάναμε μεγάλους περιπάτους και μου μάθαινε τα λουλούδια. Μαζεύαμε παπαρούνες και ήλιους και χαμομήλι που μετά βράζαμε και πίναμε παρέα. Γιατί τα αγαπούσε πολύ τα λουλούδια. Στο σπίτι της που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ίσως η τελευταία παλιά ψηλοτάβανη μονοκατοικία με κεραμμύδια στα Πετράλωνα είχε έναν υπέροχο κήπο με κάθε λογής λουλούδια και κληματαριά!! Μάλιστα, κάθε φορά που τα φρόντιζε τους μίλαγε λες και ήταν παιδιά της!!
Δε ξέρω τι θα έπρεπε να πω για έναν αυθεντικό Άνθρωπο, μιας δύσκολης εποχής και μιας γενιάς που δεινοπάθησε και ταλαιπωρήθηκε πολύ, που πέρασε μέρες φτώχιας, πείνας, κατοχής αρρώστιας αλλά που ποτέ δεν έχασε την ανθρωπιά, τη δυναμηκότητά της, το φινέτσα, το φιλότιμο και την άπλέτη αισιοδοξία της!!!Δεν μπορώ παρά να την θαυμάζω γι΄αυτό. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να της μοιάσω, ξέρω όμως σίγουρα πως την αγαπώ και τη λατρεύω και θα την αγαπώ και θα τη λατρεύω και θα τη θυμάμαι όσο ζω και αναπνέω πάνω σ΄αυτόν εδώ τον πλανήτη!!
ΥΓ.Μπορεί για μένα να μην ήρθε ή συντέλεια του κόσμου αλλά έχασα το λιμάνι μου.Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι χειρότερο.

7 comments:

snikolas said...

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν πολλά να πεις. Κουράγιο.

MTdoggie said...

ρε τζ..παιδι η απωλεια ειναι απωλεια και δε μου αρεσουν τα λογια παρηγοριας.ομως προσπαθησε ολα αυτα που σου εμαθε να μην τα ξεχασεις ποτε και στις δυσκολες στιγμες ειμαι σιγουρη οτι θα ειναι κοντα σου εστω και με την σκεψη της!
υγ: sorry αλλα ελπιζω το χαμομηλι να μην το μαζευατε κοντα στο σπιτι μου γιατι παιζει να ηταν κατουρημενο απο το σκυλο!!!!!

? said...

κρίμα...έφυγε η γειτόνισσα μας..

elf said...

Κόσμος έρχεται και κόσμος φεύγει. Όπως το βλέπω αυτή τη περίοδο, το θέμα είναι αν και πώς θα σε θυμούνται. Από τα λεγόμενα σου κάποιος τα κατάφερε καλά.

Αυτό που μένει να κάνεις πλέον, είναι την καρδιά σου πέτρα και να προσκαλέσεις την mt σπίτι σου για χαμομήλι.
Πριν φύγει της λες από που το μάζεψες.

daydreamer said...

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια!!Να΄στε καλά!!



ΥΓ:Τότε μέναμε σε άλλη γειτονιά και δεν κινδυνεύαμε από το σκύλο της ΜΤ.Οπότε με την πρώτη ευκαιρία είστε όλοι καλεσμένοι γαι αφεψήματα!!

Noel Koutlis said...

hello daydreamer, thanks for the comment....
lovely blog

daydreamer said...

Noel,
It's my pleasure to read your blog!!
Welcome!!