ΤΕΛΟΣ

Πάντα τη λέξη Τέλος την είχα συνδιάσει στο μυαλό μου με το κόκκινο χρώμα.Με κόκκινο χρωμα λοιπόν, γράφτηκε και το τέλος για την Πάρνηθα εχθές το βράδυ.Τέλος για τις εκδρομές, για την πεζοπορία, για τις επισκέψεις στα καταφύγια και κυρίως τέλος για τη ζωή, για τις λίγες, πολύ λίγες πηγές οξυγόνου που μας έχουν απομείνει." Η Αθήνα αυτοκτόνησε" είπαν και δυστηχώς είναι αλήθεια.Δεν ξέρω πόσα και πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να τονωθεί ξανά το βουνό, να φουντώσει η βλάστηση, να επιστρέψουν τα ζώα.Πολύ φοβάμαι πως όχι μόνο δε θα βοηθήσουμε σε αυτό αλλά αντιθέτως αυτό που θα δούμε να φυτρώνει θα είναι βιλίτσες με πισίνες ωραίες και με θέα όλη την Αθήνα πιάτο!Γι' αυτο λοιπόν να προλάβετε καλό οικόπεδο...

Ραδιοπεριπέτειες

"Καλησπέρα απ' το Μικρό Πολυτεχνείο! Σας υπενθυμίζουμε ότι το σεμινάριο ραδοφώνου ξεκινά αύριο Παρασκευή 3/11/ στις 21:οο στο Θησείο! Καλή Αρχή!"

Αυτό το μήνυμα πήραμε στα κινητά μας και την επόμενη μέρα 11 άτομα μαζευτήκαμε γύρω από ένα κόκκινο τραπέζι με το σήμα του καλού και του κακού στη μέση, πήραμε βαθιά ανάσα και επιχειρήσαμε την πρώτη βουτιά στο όνειρο!

Από τότε και για κάθε Παρασκευή του χειμώνα 11 άτομα συζητάνε, γελάνε ( πολύ), τσακώνονται, διαφωνούν, κάθε φορά όμως με τις μουσικές τους, με τις ασκήσεις που έβαζε ο Γ.,με τις εκπομπές τους! Τις δικές τους εκπομπές!! 11 εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες από 20-45 ετών με ένα όμως κοινό: την αγάπη τους για τη μουσική, την αγάπη τους για το ραδιόφωνο!!!

Από τότε και για κάθε Παρασκευή του χειμώνα παίρνω το μετρό, κατεβαίνω Μοναστηράκι και κατηφορίζω την Ανδριανού μέχρι το Θησείο με τα πόδια για να βάλω τη μουσική στο βράδυ μου πρίν αρχίσει το μάθημα, μιας και αυτός ο δρόμος έχει τη δική του μουσική. Το συρτάκι που ακούγεται απ' το μαγαζί με τα τουριστικά, τη μελαγχολική μελωδία που παίζει ένας πλανώδιος μουσικός στην ξεκούρδιστη κιθάρα του, τους τζαζ ήχους του CartePostale και την Κοκκίνου που ταγουδούν μερικά κορίτσια λίγο πιο κάτω.

Ετοιμάζομαι έτσι τα παρασκευγιάτικα βράδια για ένα ταξίδι στην ηλεκτρονική και τη ροκ, στα μπλουζ, τη τζαζ, τα ρεμπέτικα και τα έντεχνα των συνεπιβατών μου. Και όχι μόνο. Ένα ταξίδι στην ιστορία της μουσικής! Ένα ταξίδι που γιορτάσαμε τρελά με δύο βραδιές στο BIOS, με 20 λεπτά εκπομπής για τον καθένα μας, 20 λεπτά ON AIR, 20 λεπτά στα σύννεφα!!!! Ένα ταξίδι που δυστυχώς έφτασε στο τέλος του την προηγούμενη Παρασκευή, όταν μαζευτήκαμε για τελευταία φορά! Και ξέρετε κάτι? Μου λείπουν ήδη όλοι όσοι γνώρισα, όλα όσα κάναμε!!!

Νοιώθω όμως γεμάτη! Έμαθα πολλά, είναι αλήθεια! Έμαθα πως πρέπει να είναι μια συγκροτημένη και με συνοχή εκπομπή, πως να προφέρω σωστά τα "μπ" και τα "ντ". Κυρίως όμως έμαθα να σέβομαι τις επιλογές και τις προτιμήσεις των άλλων ακόμα κι αν δεν είναι καθόλου του γούστου μου, έμαθα να εξασκώ το αυτί μου και να είμαι ανοιχτή σε νέα ακούσματα! Έμαθα δηλαδή, να ακούω και όπως μας είχε πει και ο Γ. στο πρώτο μάθημα το να ΑΚΟΥΣ είναι η πρώτη και πιο βασική αρχή του ραδιοφώνου.

Σας αφήνω τώρα, πάω να μπλεχτώ στις ραδιοφωνικές συχνότητες!Αν τύχει και συντονιστούμε στην ίδια....τα λέμε εκεί έξω!!

Για την Αμαλία

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)
«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαΐου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com/, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ