Φτου ξελευθερία!

Πρίν λίγο καιρό ο υπολογιστής αρρώστησε άσχημα, τον στείλαμε για θεραπεία και μόλις χθέςμας τον επέστρεψαν. Σκέφτηκα λοιπόν,πως ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα να απελευθερωθώ λίγο απ' την εξουσία που μου ασκούσε.Γιατί με εξουσίαζε, με όλα τα καινούρια πράγματα που μου έδειχνε. Γλυκαινόμουν κι εγώ και περνούσα ώρες ολόκληρες μπροστα του κάθε μέρα!!Όταν λοιπόν, ήρθε ο τεχνικός και τον πήρε ένιωθα πραγματικά αποκομμένη από τον κόσμο. Μετά συνήθισα και τώρα τολμώ να πω πως μου φαίνεται περίεργο που ξαναγράφω!!Τελικά η έξάρτηση δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Τις προάλλες έκανα οικογενειακές επισκέψεις, στη γιαγιά μου και στο μωρό της ξαδέλφης μου. Η μία σε λίγα χρόνια κλείνει αιώνα, ενώ η άλλη σε λίγους μήνες κλείνει χρόνο.Και οι δύο εξαρτώνται απολύτως από τρίτα πρόσωπα για το φαγητό, το μπάνιο και γενικά για την επιβίωσή τους.Σκεφτόμουν λοιπόν πως αν στην αρχή και στο τέλος αυτής της διαδρομής εξαρτόμαστε απο άλλους είναι εντελώς βλακεία να εξαρτώμαστε και στο ενδιάμεσο!!
Ομολογώ πως δεν "υποφέρω" από σοβαρά πάθη, δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν παίζω τζόγο, δεν παίρνω ναρκωντικά, βασικά ούτε καν καφέ δεν πίνω.Με τραβολογάνε όμως δύο τεράστιες εξαρτήσεις.Η μία είναι η πιο γλυκειά εξάρτηση του κόσμου και κάνω τα πάντα για μην απαλλαγώ ποτέ από αυτήν. Είναι το τρανζιστοράκι μου και τα cd μου. Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτά, για την ακρίβεια έχω ξεχάσει πως είναι μια μέρα χωρίς ραδιόφωνο ή καλή μουσική στα αυτιά! Η άλλη μεγάλη μου εξάρτηση είναι οι άνθρωποί μου, όσοι αγαπώ βαθιά,υπερεκτιμώ και θαυμάζω. Σε αυτούς, δεν μπορώ με τίποτα να χαλάσω χατήρι. Φοβάμαι τόσο μην τους πληγώσω ή τους κάνω να θυμόσουν μαζί μου ώστε δεν ενεργώ με βάση τη δίκη μου γνώμη αλλά με βάση το τι θέλουν οι άλλοι από μενα,ακόμα και για δικά μου ζητήματα. Έτσι ένω εγώ επιθυμώ κάτι καταλήγω να εκπληρώνω τις επιθυμιές των άλλων και αυτό ώρες-ώρες είναι άσχημο γιατί κανείς δεν με υποχρεώνει να κάνω τίποτα, μόνη μου εξαναγκάζω τον ευατό μου. Κάποτε είπα πως για να το αντιμετωπίσω θα πάψω να δένομαι με τους ανθρώπους, έτσι ώστε ακόμα και σε περίπτωση ρήξης να μην πληγώνομαι.Αυτά όμως δε γίνονται. Το ζητούμενο είναι η ανεξαρτησία και όχι η μοναξιά. Μόνη λύση μου φαίνεται η...διπλωματία