Κάτι λιγότερο...

από δύο μήνες και να μαι πάλι εδώ. Τι γρήγορα που περνάνε οι εβδομάδες!! Δεν καταλάβα πως πέρασε τόσος καιρός τόσο γρήγορα!! Η αλήθεια είναι πως επιδόθηκα σε άλλα σπορ και ψιλοξεχάστηκα!Κατ΄αρχήν για καιρό ξύπναγα και κοιμόμουν αγκαλιά με τα βιβλία. Έδωσα ένα από τα χειρότερα μαθήματα της σχολής, δηλαδή όχι ότι το μάθημα ήταν τίποτα ιδιαίτερο απλά η καθηγήτρια είναι αρχιστρίτζο. "Σώστα είναι όσα γράφεις αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι, γι΄αυτό πάρε ένα 3", είναι η αγαπημένη της ατάκα!Οι βαθμοί δεν έχουν βγεί αλλά ούτε και θέλω να τους μάθω!!Κατά τα άλλα έκανα και πιο ενδιαφέροντα πράγματα όπως αυτό εδώ:

Ναι καλά βλέπετε!Έμαθα να πλέκω! Ένα ωραίο παρασκευιάκτικο απόγευμα πήγαμε με την ΜΤ επισκέψη στο σπίτι της γιαγιάς της. Αφού μας κέρασε παραδοσιακά χιώτικα τυροπιτάκια, αυθεντικό κινέζικο τσάι και μας διηγήθηκε ιστορίες από τους παλιούς καπετάνιους της Χίου και τα ταξίδια που έκαναν με τις οικογένειές τους σε όλο τον κόσμο, μας έμαθε πως να χειριζόμαστε τις βελόνες! Ειλικρινά το πλέξιμο ήταν κάτι που σνόμπαρα παντελώς, όταν όμως πήρα λίγο το κολάι είδα ότι από αυτό το πράγμα μπορείς να πάθεις εξάρτηση τελικά, να σε πονάνε τα δάκτυλά σου αλλά να συνεχίζεις, σαν το sudoku ένα πραγμα! Η ΜΤ μάλιστα έφτιαξε ολόκληρη θήκη για το κινητό!!

Το πλέξιμο όμως μετά από τεράστειες τρύπες και αμέτρητους χαμένους πόντους σταμάτησε (προσωρινά) οπότε είπα να γραφτώ στο γυμναστήριο. Πραγματική γυμναστική έχω να κάνω από τη δευτέρα γυμνασίου, τότε που είχαμε μια που μας άλλαζε τα φώτα, γι΄αυτό και φοβάμαι πως θα γίνω η νούμερο 1 ρόμπα του γυμναστηρίου...

Τέλος, μιας και είμαι στα τελειώματα της σχολής και το πάσο μου θα λείξει όπου να ναι, ξεκίνησα μαθήμτα για να δώσω το Δεκέμβρη κατατακτήριες για άλλη σχολή.Ααααααχ, τώρα συνειδητοποιώ πως το πιο σημαντικό μαθήμα του σχολειού ήταν ο επαγγελματικός προσανατολισμός, μάθημα που ποτε ποτε δεν κάναμε!

Μ' αυτά και μ' αυτά life goes on and I keep (day)dreaming...